Monday, February 1, 2010

නුඹ සෙනෙහස මට සවියකි


සෙනහස ඉතිරෙනන නෙතු යුග…දැක දැහැනට සමවදිමි…
ඉපදුනු මැරැණු සියවර…නුඹ
නෙතින් ලොව දුටුවෙමි…
නලලතත මුදු දෙතාල් තියා…දුන් සැනසුම විඳිමි…
හිස පිරිමැද තුරැළු කරන්…ලද උණුහුම මහමෙරකි…
ජීවිතයේ අනන්ත දුක්…නුඹ සෙවනේ මහ සිහිලකි…
පය පැටලී මග වැටුනදි…නුඹ සෙනහස මට සවියකි…



>–දිල්මිණී–>



No comments:

Post a Comment